مالاریا یک بیماری عفونی ناشی از پشه است که بر انسان و حیوانات دیگر تأثیر می گذارد. مالاریا باعث علائمی می شود که معمولاً شامل تب ، خستگی ، استفراغ و سردرد می شود. در موارد شدید می تواند باعث زرد شدن پوست ، تشنج ، اغما یا مرگ شود. علائم معمولاً ده تا پانزده روز پس از گاز گرفتن توسط یک پشه آلوده شروع می شود. اگر به درستی درمان نشود ، ممکن است افراد ماهها عود بیماری کنند. در کسانی که به تازگی از یک عفونت جان سالم به در برده اند ، مجدد عفونت معمولاً باعث علائم خفیف تر می شود. اگر فرد در معرض ادامه بیماری مالاریا نباشد ، این مقاومت جزئی در طی ماهها و سالها از بین می رود.
این بیماری توسط میکروارگانیسم های تک سلولی گروه Plasmodium ایجاد می شود. این بیماری بیشتر توسط پشه ماده آلوده Anopheles منتشر می شود. نیش پشه انگل های موجود از بزاق پشه را به خون شخص وارد می کند. انگل ها در جنین بالغ و تولید مثل به کبد می روند. پنج گونه Plasmodium می توانند توسط انسان آلوده شده و گسترش یابند. بیشتر مرگ و میرها توسط P. falciparum ایجاد می شود زیرا P. vivax ، P. ovale و P. malariae بطور کلی باعث ایجاد خفیف تر مالاریا می شوند. گونه P. knowlesi به ندرت باعث ایجاد بیماری در انسان می شود. مالاریا معمولاً با معاینه میکروسکوپی خون با استفاده از فیلمهای خونی یا آزمایشهای تشخیصی سریع مبتنی بر آنتی ژن تشخیص داده می شود. روش هایی که از واکنش زنجیره ای پلیمراز برای تشخیص DNA انگل استفاده می شود ، توسعه یافته اند ، اما به دلیل هزینه و پیچیدگی آنها در مناطقی که مالاریا شایع است ، کاربرد گسترده ای ندارند.
خطر ابتلا به بیماری را می توان با جلوگیری از گزش پشه ها از طریق استفاده از پشه ها و مواد دافع حشرات ، یا با اقدامات کنترل پشه مانند سم پاشی حشره کش ها و تخلیه آب ایستاده کاهش داد. داروهای مختلفی برای جلوگیری از ابتلا به بیماری مالاریا در مسافران به مناطقی که این بیماری شایع است ، وجود دارد. دوزهای گاه به گاه داروی ترکیبی سولفادوکسین / پیریم آمامین در نوزادان و بعد از سه ماهه اول بارداری در مناطقی که میزان مالاریا بالایی دارند توصیه می شود. علیرغم نیاز ، هیچ واکسن مؤثر وجود ندارد ، اگرچه تلاش برای توسعه یکی ادامه دارد. درمان توصیه شده برای مالاریا ترکیبی از داروهای ضد مالاریا است که شامل یک آرتمیسینین است. داروی دوم ممکن است یا مافلوکین ، لومفانتین یا سولفادوکسین / پیریمامین باشد. اگر یک Artemisinin در دسترس نباشد ممکن است از کوینین به همراه داکسی سایکلین استفاده شود. توصیه می شود در مناطقی که بیماری شایع است ، قبل از شروع درمان به دلیل نگرانی از افزایش مقاومت دارویی ، مالاریا را تأیید کنید. مقاومت در بین انگلها به چندین داروی ضد مالاریایی رسیده است. به عنوان مثال ، مقاوم در برابر کلروکین P. falciparum در اکثر مناطق مالاریا گسترش یافته است ، و مقاومت در برابر آرتمیسینین در برخی از مناطق جنوب شرقی آسیا به یک مشکل تبدیل شده است.
این بیماری در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری که در یک باند گسترده در اطراف استوا وجود دارد ، گسترده است. این شامل بسیاری از کشورهای جنوب صحرای آفریقا ، آسیا و آمریکای لاتین است. در سال 2016 ، 216 میلیون مورد از بیماری مالاریا در سرتاسر جهان وجود داشته که حدود 445،000 تخمین زده شده است. تقریباً 90٪ موارد مرگ و میر در آفریقا رخ داده است. نرخ بیماری از 2000 تا 2015 با 37 درصد کاهش یافته است ، اما از سال 2014 افزایش یافته است که در طی آن 198 میلیون مورد وجود داشته است. مالاریا معمولاً با فقر همراه است و تأثیر منفی عمده ای بر توسعه اقتصادی دارد. تخمین زده می شود که در آفریقا 12 میلیارد دلار آمریکا در سال به دلیل افزایش هزینه های مراقبت های بهداشتی ، از دست رفتن توانایی کار و اثرات منفی بر گردشگری ضرر داشته باشد.